Osoby z wysoką i niską samooceną nie są kontrastowo różne, są po prostu inne.
Podczas badań przeprowadzonych przez Jennifer Campbell i Loraine Lavallee, stwierdzono, że:
Osoby o niskiej samoocenie mają niepewną koncepcję siebie (samowiedza), zatem silniej reagują na pozytywne i negatywne informacje zwrotne, bo te mogą mocno podnieść lub nadwyrężyć ich poczucie własnej wartości. Z tego też powodu w ocenach innych są bardziej ostrożne (długo się zastanawiają zanim zdecydują się "powiedzieć komuś prosto w oczy...") i ...bardziej realistyczne niż osoby z wysoką samoocena. Są ostrożni, niepewni, pragną sukcesów, ale jeszcze bardziej obawiają się porażek. To ich blokuje, ponieważ starają się ukrywać swoje potencjalne wady, unikają ryzyka i zwracania na siebie uwagi.
Z kolei ludzie których charakteryzuje wysoka samoocena, mają pozytywny i spójny obraz siebie. Chętnie przyjmują pozytywne informacje zwrotne na swój temat, natomiast ... ignorują negatywne, niezgodne z ich samowiedzą. Tym samym trudno zachwiać ich pozytywnym mniemaniem o sobie. Mają przekonanie o unikalności swoich zdolności oraz przeszacowują liczbę ludzi, którzy podzielają ich poglądy. Jakiego zadania by się nie podjęli, myślą, że wykonają je dobrze, pragną być podziwiani i dążą do potwierdzania swoich nadzwyczajnych właściwości. Czasem przeceniają swój poziom zdolności i aprobaty społecznej.
Niska samoocena nie jest przeciwieństwem wysokiej samooceny. Wysoka jest bowiem wyraźnie określona i jednoznacznie pozytywna, natomiast niska samoocena nie jest wyraźnie negatywna, jest raczej ambiwalentna, niepewna, niestabilna i niespójna.
Samoocena globalna odpowiada na pytanie "na ile lubię siebie?", "na ile uważam, że jestem OK?" Jest raczej jawna, mierzą ją niektóre testy. Czasami używana jest zamiennie z pojęciem poczucia własnej wartości.
Samoocena szczegółowa jest zależna od cząstkowej wiedzy na swój temat, uświadomionych kompetencji - wzmacnia lub osłabia pewność siebie w określonych sytuacjach. Oceny cząstkowe na swój temat wpływają na samoocenę globalną. Jest raczej jawna.
Samoocena jawna - to doświadczenia poznawcze, z kolei samoocena ukryta wynika ze znaczących doświadczeń emocjonalnych.
Samoocena jawna i ukryta, to jakby dwie oceny na swój temat, mogą, ale nie muszą być ze sobą zgodne. Samoocena ukryta wpływa na stabilność samooceny jawnej. Jej przejawy możemy zaobserwować w trudnych sytuacjach emocjonalnych.
Kontakt
Warszawa, Al. Wyzwolenia 18 lok.15 (6 piętro)
(Plac Zbawiciela, klatka pod szyldem Klucze, 6 piętro)
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.